Είναι «σύνδρομο» της εποχής η αναζήτησή της, ανησυχία του καθενός, στόχος όλων, το να έχω και να «βγάζω» προς τους γύρω μου την αίσθηση της σιγουριάς. Ο εκάστοτε «επιτυχημένος» είναι αυτός που έχει αυτοπεποίθηση, μια αίσθηση σιγουριάς προς τον εαυτό και την παρουσία του γενικότερα. Επιδίωξη των ανθρώπων είναι να εμπιστεύονται τον εαυτό τους, άλλοτε «δικαιολογημένα» άλλοτε «αδικαιολόγητα», έχοντας ρεαλιστική βάση ή παράλογη τοποθέτηση.

Η έννοια της αυτοπεποίθησης συνδέεται με την «αίσθηση σιγουριάς» που αντλεί κάποιος από τον εαυτό του. Είναι η «εμπιστοσύνη» που εμφανίζει κάποιος για την ικανότητά του σε ορισμένες συνθήκες, η διάχυτη πεποίθηση ότι «θα τα καταφέρει». Παρέχει στον «έχοντα» ένα θετικό συναίσθημα, βελτιωμένη διάθεση, εκλύει ενέργεια και αποφασιστικότητα. Ακόμη και σε καταστάσεις δύσκολες, ο έχων αυτοπεποίθηση θα το προσπαθήσει αρκετά και τελικώς «θα φέρει το έργο σε πέρας».

Είναι έννοια την οποία αναζητά ο καθένας, είναι ό,τι θα ήθελαν οι γονείς να έχουν τα παιδιά τους, θεωρείται «κλειδί» για την εξέλιξη του ανθρώπου. Αναζητώντας αυτοπεποίθηση, η προφανής ερώτηση σχετίζεται με το αν είναι εφικτό να την αποκτήσει ο καθένας. Για να βρει κανείς τον τρόπο που καλλιεργείται, θα χρειαστεί να την «αναλύσει» στα συστατικά που την αποτελούν.
Συνδέεται άμεσα με την έννοια της αυτοεκτίμησης (τη συναισθηματική αξία του εαυτού) και δομείται επάνω σ’ αυτή. Είναι δύσκολο να «εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, ενώ δεν πιστεύω ότι αξίζω». Αποτελεί τη βάση και τροφοδοτείται ταυτόχρονα από την αυτονομία καθώς «εμπιστεύομαι τον εαυτό μου γνωρίζοντας ότι μπορεί να λειτουργεί και μόνος του».

Στη σύγχρονη εποχή ταυτίζεται, ενίοτε, με την «όμορφη» εξωτερική εμφάνιση, το καλόγουστο ντύσιμο, το πεδίο κοινωνικής δράσης του καθενός. Ο καθένας την αναζητά, εκεί που μπορεί να τη βρει!. Στους γύρω του δείχνει ματαιόδοξος… Στον εαυτό του, φιλόδοξος και σίγουρος! Απώλεια πραγματικότητας ή απλά διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων;

Η ανάπτυξή της αναφέρεται κυρίως στο πόσο ενεργητικό-λειτουργικό είναι το άτομο. Όσο πιο πολλές ενέργειες πραγματοποιεί κάποιος, όσο περισσότερο κινητικός είναι και παράλληλα «απολαμβάνει» τα αποτελέσματα των ενεργειών του, τόσο πιο πιθανό είναι να εμφανίζει υψηλή αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση εμπεριέχει αρκετή ενεργοποίηση, «είναι παράδοξο να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου ενώ δεν κάνεις τίποτα!». Εμπιστεύομαι τον εαυτό ως μια ρεαλιστική αντιμετώπισή του, ως μια ρεαλιστική προσδοκία του τι μπορεί να κάνει, με βάση τις ικανότητες που έχει αναπτύξει.
Η μειωμένη αυτονομία αποτελεί επίσης τροχοπέδη για την ανάπτυξη της έννοιας καθώς σταδιακά δημιουργεί στο άτομο εξάρτηση, μια αίσθηση μη ικανότητας, μια πιθανή αίσθηση ευαλωτότητας και τελικά έναν ελλειμματικό εαυτό, ο οποίος βρίσκεται πιο κοντά στην αποτυχία παρά στην επιτυχία. Το αντίθετο της αυτοπεποίθησης!
Εμπόδιο στην ανάπτυξη της έννοιας συνιστά επίσης ο ετεροκαθορισμός των ανθρώπων από το περιβάλλον τους, με τη διαρκή αναζήτηση επιδοκιμασίας και αναγνώρισης, την έκφραση μιας συμπεριφοράς που τείνει στην υποτακτικότητα και καταλήγει στην ταμπέλα του «ικανού αλλά μη αυτόνομου» ή αλλιώς «αποτελεσματικό πιόνι». Το αντίθετο της αυτοπεποίθησης!

Ας αναλογιστεί ο καθένας σε ποιον θα ανέθετε μια εργασία….Θα ψάχναμε κάποιον που εμπιστευόμαστε γιατί το έχει ξανακάνει! Αυτό το στοιχείο αναζητούμε και από τον εαυτό μας. Όσο πιο συχνά ενεργοποιείται το άτομο και κάνει πράγματα, τόσο πιο πιθανό είναι να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί να τον δοκιμάσει, να καταλάβει ότι μπορεί, ότι είναι ικανός και θα τα καταφέρει. Από μόνος του……

Χρειάζεται και μια «δόση» αυτογνωσίας!

«Με εμπιστεύομαι αλλά δεν βλέπω το λόγο!»
Είναι αρκετές οι περιπτώσεις των ανθρώπων που φαίνονται να «έχουν τον αέρα» της αυτοπεποίθησης, να δηλώνουν «σίγουροι», να δείχνουν θαρραλέοι και συνάμα (εν μέρει) θρασείς, να επιτυγχάνουν το στόχο τους αλλά να αφήνουν τον περίγυρο να αναρωτιέται «που βρίσκει αυτή την αυτοπεποίθηση;». Είναι «κληρονομιά» από το οικογενειακό περιβάλλον για πολλούς, σχετίζεται με την πολύ θετική στάση των γονέων σε μικρή ηλικία, η οποία διαμορφώνει ένα άτομο με τα αντίστοιχα πολύ θετικά συναισθήματα για τον εαυτό του και τις ικανότητές του. Αρκετές φορές το άτομο δείχνει σίγουρο για πράγματα που επαναλαμβάνει και γνωρίζει πλέον πολύ καλά «πώς να καταφέρει κάτι». Αν τα καταφέρνει, «δικαιούται» να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.
Η αυτοπεποίθηση είναι η αίσθηση που έχει ο καθένας για τον εαυτό. Είναι δύσκολο να αναζητήσεις την πηγή της στη ζωή του καθενός και πολύ πιο δύσκολο να «δεχθείς» έναν «λογικό» τρόπο απόκτησής της από το άτομο. Αν έχεις θετική αίσθηση, καλώς συμβαίνει, συνέχισε να ζεις με (σα) στην εμπιστοσύνη στον εαυτό σου!