Όταν… γεννιέσαι μέσα στον αθλητισμό, το όνειρο και ο στόχος είναι να παραμένεις πάντα δυνατός, να μην τα παρατάς ποτέ και να είσαι διαρκώς έτοιμος να ξεπεράσεις τα όρια σου. Ένα τέτοιο παιδί, είναι η Αφροδίτη Γεωργιάδη, αθλήτρια στίβου, η οποία έχει επιλέξει να αγωνίζεται στο άλμα εις ύψος και στα 16 της χρόνια, έχει συνειδητοποιήσει ότι η αφοσίωση, η σκληρή δουλειά και το πάθος σε ότι κάνεις, είναι ό, τι χρειάζεται για μια ακόμη καλύτερη επίδοση. Έχοντας στο πλευρό της, τον προπονητή της, έναν από τους καλύτερους πρωταθλητές στο άλμα εις ύψος, τον Μιχάλη Τομαρά, δεν σταματά ποτέ να προσπαθεί και προσδοκά να φτάνει ολοένα και πιο ψηλά.
- Συμμετείχες τις προηγούμενες ήμερες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Γυμνασιάδας στην Τραπεζούντα. Πως ήταν για σένα αυτή η εμπειρία;
Ο αγώνας και η αποστολή αυτή ήταν σίγουρα κάτι ξεχωριστό και κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου, να έχει φτάσει ως εδώ και να συμμετέχει σε αυτή την διοργάνωση. Ακόμα και αν τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα τις πρώτες μέρες, διότι δεν είχα συνηθίσει ακόμη και ήταν η πρώτη μου μεγάλη αποστολή στο εξωτερικό, οι μέρες αυτές θα μου μείνουν χαραγμένες στην καρδιά μου. Μέσα από τέτοιες αποστολές, γνωρίζεις καινούρια άτομα, άλλες συνθήκες ζωής, και έχεις την δυνατότητα να μάθεις τον κόσμο και τον πολιτισμό, όχι μόνο της χώρας που διεξάγεται ο αγώνας, αλλά και τη χώρα του κάθε αθλητή που γνωρίζεις. Στην συγκεκριμένη αποστολή, όλοι οι αθλητές μένανε στο ίδιο μέρος, στο ολυμπιακό χωριό, και αυτό μας έκανε όλους πιο ενωμένους διότι γνωρίζαμε πιο εύκολα άτομα από άλλες χώρες. Ήμασταν μία οικογένεια ακόμα και με αυτούς που ανταγωνιζόμασταν σε κάποιο άθλημα. Και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν θα ξεχάσω γιατί παρόλο που συμβαίνουν άσχημα πράγματα τελευταία στον κόσμο και υπάρχουν αρκετές αντιθέσεις, εμείς όλοι γίναμε μια οικογένεια, ‘’διώξαμε’’ τις αντιθέσεις που υπήρχαν, και καταφέραμε να βγάλουμε τον καλύτερο μας εαυτό, ώστε το ταξίδι αυτό να μας μείνει αξέχαστο.
- Δεν κατάφερες να κατακτήσεις ένα μετάλλιο. Ωστόσο, ήσουν μέσα στους δικούς σου στόχους και του προπονητή σου;
Δυστυχώς ούτε το μετάλλιο κατάφερα να κατακτήσω, ούτε τον στόχο μου σχετικά με την επίδοση που ήθελα. Περίμενα, -επειδή είναι μία μεγάλη διοργάνωση και ένας σημαντικός αγώνας- να καταφέρω να τα πάω καλά και να κάνω ατομικό ρεκόρ. Όμως έκανα λάθος και τελικά λόγω του ότι ο αγώνας ήταν πολύ σημαντικός και ήταν η πρώτη μου εμπειρία σε αντίστοιχη διοργάνωση, είχα υπερβολικό άγχος και δεν συγκεντρώθηκα όσο θα έπρεπε. Σίγουρα η πέμπτη θέση είναι ιδιαίτερα τιμητική και με ενθαρρύνει για σημαντικότερες επιτυχίες στο μέλλον.
- Η επίσκεψη σας στην Τουρκιά συνέπεσε δυστυχώς με ένα άσχημο συμβάν, το πραξικόπημα. Ταλαιπωρηθήκατε για την επιστροφή σας στην Αθήνα;
Δεν ταλαιπωρηθήκαμε πολύ. Αρκετοί γονείς έπαιρναν τηλέφωνο επειδή ανησυχούσαν και ζητούσαν να γυρίσουμε νωρίτερα, όμως δεν υπήρξε καμία αλλαγή στο πρόγραμμα και τελικά επιστρέψαμε κανονικά την μέρα και την ώρα που ήταν αρχικά προγραμματισμένο.
- Σε ποια ηλικία ξεκίνησες τον αθλητισμό και τι είναι αυτό που θυμάσαι από τα πρώτα χρόνια ;
Τον αθλητισμό δεν θυμάμαι ακριβώς ποτέ τον άρχισα γιατί από πολύ μικρή λάτρευα όλα τα αθλήματα και γι αυτό πάντα στον ελεύθερο μου χρόνο έκανα κάποιο σπορ. Από μπαλέτο, κολύμπι, τένις, χορό, μπάσκετ, βόλεϊ, στον στίβο, όπου κατάλαβα ότι αυτό μου ταιριάζει περισσότερο. Στην αρχή, στα πρώτα χρόνια του δημοτικού, έκανα ταχύτητες γιατί πίστευα ότι είμαι γρήγορη. Αλλά ούτως η άλλως σε τέτοια ηλικία δεν είχα δοκιμάσει τίποτα άλλο.
- Γιατί από όλα τα αγωνίσματα του στίβου διάλεξες το ύψος;
Εκείνο το καλοκαίρι της τρίτης προς τετάρτη δημοτικού πήγα στα καλοκαιρινά προγράμματα του σχολείου μου. Εκεί ένα από τα αθλήματα που διάλεξα να κάνω ήταν ο στίβος. Γνώρισα στο μάθημα του στίβου έναν άνθρωπο που παρόλο που ήμουν μικρή κατάλαβε από το πρώτο άλμα που μας έβαλε να κάνουμε, στο άλμα εις ύψος, ότι έχω μέλλον μπροστά μου στο συγκεκριμένο αγώνισμα. Όπως φαίνεται είχε δίκιο. Από εκείνη την μέρα έως και σήμερα αυτός ο άνθρωπος, ο παλιός πρωταθλητής του ίδιου αγωνίσματος, ο Μιχάλης Τόμαρος, είναι προπονητής μου και με έχει κάνει αυτή που είμαι τώρα. Ακόμα και αν κατά τη διάρκεια αυτών των 7 χρόνων υπήρχε μια ιδέα για επί κοντώ στην αρχή, έπαθλο, ή και τριπλούν προς το τέλος, αφού λατρεύω όλα τα αγωνίσματα, έχουμε παραμείνει εδώ και έχουμε καταφέρει τόσα πολλά εμείς οι δύο μαζί.
-Ποια ήταν η πρώτη διάκριση για σένα από τότε που ξεκίνησες να αγωνίζεσαι;
Στην Πέμπτη δημοτικού κατάφερα να κάνω το 1.40 το οποίο ήταν πιο ψηλό από το ύψος που είχα τότε. Ακριβώς μετά από ένα χρόνο στην έκτη δημοτικού, πήδηξα το 1.51 όπου και πάλι ήταν παραπάνω από το ύψος μου. Και τις δύο αυτές χρονιές έσπασα το ρεκόρ του σχολείου μου και αισθάνθηκα περήφανη γι’ αυτό.
- Πόσο πάθος και πόση δουλεία χρειάζεται για να μεταβείς από τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό;
Χρειάζεται παρά πολύ πάθος και αγάπη γι αυτό που κάνεις γιατί μονό έτσι μπορείς να δουλεύεις και παράλληλα να θυσιάζεις πολλά από αυτά που σου αρέσουν για να προχωράς στους αγώνες και να πετυχαίνεις τους στόχους σου.
-Πόσο πειθαρχημένη πρέπει να είσαι, για να συνεχίσεις με επιτυχία αυτό που κάνεις;
Όπως είναι εύκολα κατανοητό ο πρωταθλητισμός χρειάζεται πολλή πειθαρχία. Πρέπει να υπάρχει προσοχή κάθε μέρα. Η προσοχή αυτή αφορά τη διατροφή, τις εξόδους, την κούραση, τις προπονήσεις, τους αγώνες στους οποίους συμπεριλαμβάνονται η συγκέντρωση, η ψυχολογική κατάσταση και πολλά άλλα. Όμως για να δουλεύει κάποιος αθλητής σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο πρέπει να κάνει αρκετές θυσίες. Θυσίες στην διασκέδαση, θυσίες σε εκδρομές , σε διακοπές και άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
- Πόσο αυστηρός είναι ο προπονητής σου;
Δεν θα αποκαλούσα το προπονητή μου αυστηρό. Συνήθως είναι ήπιος , καλός και ευχάριστος άνθρωπος που μου λέει τι να κάνω με έναν ωραίο και ήρεμο τρόπο. Πάντα με προσέχει και με διορθώνει. Όταν όμως με βλέπει να μην είμαι συγκεντρωμένη και να χαλαρώνω στην προπόνηση γίνεται αυστηρός, γιατί όπως λέει κι εκείνος και έχει δίκιο, η κάθε προπόνηση είναι σημαντική.
-Υπήρξαν δύσκολες στιγμές για σένα , στιγμές που να ένιωσες να πιέζεσαι;
Όλοι οι αθλητές περνάνε από δύσκολες στιγμές, είτε αυτό σημαίνει ότι πιέζονται από άλλους, είτε ότι πιέζονται από τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι άνθρωποι στη ζωή μου που με υποστηρίζουν δεν πιστεύω πως με πιέζουν στο σημείο που να μην μπορώ να το αντιμετωπίσω. Όμως οι χειρότερες στιγμές που έχω να περάσω είναι εκείνες που δεν τα έχω πάει όσο καλά θέλω και αισθάνομαι άσχημα απέναντι στους ανθρώπους που περίμεναν περισσότερα από μένα.
- Ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Αυτή την περίοδο ο κυριότερος στόχος μου, είναι να πάω του χρόνου και να κάνω μία επίδοση, που θα μου επιτρέψει να λάβω μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα παίδων κορασίδων που θα γίνει στην Κένυα. Είναι ένα άπιαστο όνειρο αλλά πιστεύω πως με πολλή προσπάθεια και δουλειά θα μπορέσω να το καταφέρω. Γενικότερα όμως, στόχος μου είναι να μην παρατήσω τον στίβο λόγω της πίεσης που θα έχω τα δύο επόμενα χρόνια, αλλά να τον συνεχίσω και να έχω κάθε βδομάδα ένα συγκεκριμένο χρόνο να κάνω αυτό που αγαπάω.
- Μεγαλώνοντας ποια είναι τα όνειρα σου; Θέλεις να συνεχίσεις να ασχολείσαι αποκλειστικά με τον αθλητισμό;
Πάντα το όνειρο μου από μικρή ήταν να καταφέρω να πάω σε ολυμπιακούς αγώνες. Όμως τώρα που έφτασα σε αυτό το επίπεδο που είμαι, κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι και πόση δουλειά χρειάζεται για να φτάσεις εκεί. Θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, όμως όχι στο σημείο που το ύψος να είναι αποκλειστικά η ζωή μου. Θέλω όμως η δουλειά που θα αποκτήσω όταν μεγαλώσω να έχει να κάνει με τους αθλητές και γενικά με τον αθλητισμό.
No comments