Οι τραυματισμοί στο ποδόσφαιρο αποτελούνται απο όλη την ομάδα των τραυματισμών του τρεξίματος, καθώς και εκδορές, θλάσεις, μυικά «τραβήγματα», και θλάσεις τενόντων. Αυτά οφείλονται στην επαφή σώμα-με-σώμα, στις πτώσεις, αλλά και σε κλοτσιές. Προβλήματα απο τα ισχύα, καθώς και χρόνιος πόνος της περιοχής του «καβάλου», μπορεί να παρατηρηθούν. Κατάγματα διαφόρων τύπων της κεφαλής του μηριαίου οστού είναι μάλλον ασυνήθη αίτια πόνου στο ισχύο σε ποδοσφαιριστές, παρόλ’αυτά πρέπει να τα έχει κανείς κατά νου όταν αξιολογεί τέτοια συμπτώματα.
Ένα απο τα σημαντικότερα ζητήματα είναι η διάσειση. Η διάσειση μπορεί να οδηγήσει σε νευροαντιληπτική διαταραχή. Μπορεί να συμβούν είτε ανάμεσα σε παίκτες, είτε ανάμεσα σε παίκτη και goal-post αλλά και παίκτη και εδάφους. Επί του παρόντος δεν είναι ακόμη γνωστό πόσο επιδρούν οι «κεφαλιές» στην πνευματική ανάπτυξη των παικτών, και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προτείνει να αποφεύγονται κατά το δυνατόν.
Η σωστή τεχνική της «κεφαλιάς» πρέπει να διδάσκεται στα παιδιά που προπονούνται. Δηλαδή:
-
Ο δέκτης μακρυνής μπαλιάς πρέπει να υποδέχεται την μπάλα με το στήθος ή τα πόδια, και όχι το κεφάλι.
-
Οι αμυντικοί παίκτες πρέπει να προωθούν την μπάλα 2-3 μέτρα μπροστά απο τους μέσους, ώστε οι τελευταίοι να πρέπει να πάνε στην μπάλα, και όχι να την υποδεχτούν.
-
Οι παίκτες πρέπει να αποφεύγουν τις κεφαλιές προς τα πίσω με υπερέκταση του λαιμού.
Σε περίπτωση διάσεισης ο παίκτης πρέπει να απομακρύνεται και να μην ξαναμπαίνει στο παιχνίδι μέχρι να ελεγθεί απο γιατρό.
Πηγή
Nelson’s Pediatrics, 19th edition
No comments