Η άσκηση είναι γνωστό ότι έχει πολλά οφέλη για την ψυχική υγεία, όπως η βελτίωση του ύπνου και της διάθεσης, η ενίσχυση της σεξουαλικής ορμής και η αύξηση των επιπέδων ενέργειας και της πνευματικής εγρήγορσης.
Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν εάν η ομαδική άσκηση θα μπορούσε να βοηθήσει τους φοιτητές ιατρικής, μια ομάδα υψηλού στρες που θα μπορούσε πιθανώς να κάνει τακτικές προπονήσεις.
Για την έρευνα, 69 φοιτητές ιατρικής συμμετείχαν σε μία από τις τρεις ομάδες άσκησης.
Η μία ομάδα έκανε ένα ομαδικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης και λειτουργικής προπόνησης 30 λεπτών τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, μαζί με επιπλέον άσκηση αν ήθελε.
Μια άλλη ομάδα ήταν ασκούμενοι, που γυμνάζονταν μόνοι τους ή με έως και δύο συνεργάτες τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Στην τελευταία ομάδα, οι μαθητές δεν έκαναν άλλη άσκηση εκτός από το περπάτημα ή το ποδήλατο μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.
Οι ερευνητές μέτρησαν τα αντιλαμβανόμενα επίπεδα στρες και την ποιότητα ζωής των μαθητών —ψυχική, σωματική και συναισθηματική— στην αρχή της μελέτης και κάθε τέσσερις εβδομάδες, όλοι οι μαθητές ξεκίνησαν τη μελέτη στο ίδιο περίπου επίπεδο για αυτά τα μέτρα ψυχικής υγείας. Μετά από 12 εβδομάδες, οι ομαδικοί ασκούμενοι είδαν βελτιώσεις και στους τρεις τύπους ποιότητας ζωής, καθώς και πτώση στο επίπεδο άγχους τους.
Συγκριτικά, οι μεμονωμένοι ασκούμενοι βελτίωσαν μόνο την ψυχική ποιότητα ζωής — παρόλο που ασκούνταν περίπου μία ώρα περισσότερο κάθε εβδομάδα από τους ομαδικούς ασκούμενους.
Για την ομάδα που δεν άλλαξε το πρόγραμμα, ούτε το επίπεδο άγχους ούτε η ποιότητα ζωής άλλαξαν τόσο πολύ μέχρι το τέλος της μελέτης.
Η μελέτη έχει ορισμένους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένου του μικρού μεγέθους και της συμπερίληψης μόνο φοιτητών ιατρικής. Οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν τη δική τους ομάδα άσκησης, επομένως ενδέχεται να υπάρχουν διαφορές σωματικής ή προσωπικότητας μεταξύ ομαδικών και ατομικών ασκούμενων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα. Επομένως, τα αποτελέσματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή. Αλλά η έρευνα υπονοεί τη δύναμη της από κοινού άσκησης.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο τεύχος Νοεμβρίου του The Journal of the American Osteopathic Association.
Άλλες έρευνες έχουν επικεντρωθεί στον αντίκτυπο της ομαδικής άσκησης – ειδικά της συγχρονισμένης άσκησης – στον κοινωνικό δεσμό, την ανοχή στον πόνο και την αθλητική απόδοση.
Σε μια μελέτη του 2013 στο International Journal of Sport and Exercise Psychology, οι ερευνητές στρατολόγησαν άτομα για να ασκηθούν για 45 λεπτά σε μηχανές κωπηλασίας. Μετά τη συνεδρία, τα άτομα που είχαν κωπηλατήσει σε ομάδες – και είχαν συγχρονίσει τις κινήσεις τους – είχαν μεγαλύτερη ανοχή στον πόνο σε σύγκριση με τους σόλο κωπηλάτες. Η ανοχή στον πόνο αυξήθηκε, είτε οι άνθρωποι κωπηλατούσαν με συμπαίκτες, είτε με αγνώστους.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αυξημένη ανοχή στον πόνο μπορεί να προέρχεται από τη μεγαλύτερη απελευθέρωση ενδορφινών – των ορμονών της «καλής αίσθησης» – λόγω του συγχρονισμού των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της άσκησης. Αυτό το είδος συντονισμένης κίνησης είναι γνωστό ως συμπεριφορικός συγχρονισμός. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια άλλων ομαδικών δραστηριοτήτων, όπως παιχνίδι και χορός. Μπορεί επίσης να ενισχύσει την απόδοσή σας, ειδικά αν είστε ήδη κοντά με άλλα άτομα στην ομάδα.
No comments