Όταν ονειρεύεσαι και εσύ ένα ωραίο σώμα, μια φυσική κατάσταση που σου δίνει την δυνατότητα να κάνεις τα πάντα, ρούχα που μπορείς να φορέσεις, μια καθημερινότητα πολύ διαφορετική από αυτή που είχες μέχρι σήμερα και με ενέργεια που δεν την είχες φανταστεί… τότε μάλλον είσαι έτοιμη να αλλάξεις μερικά πράγματα.
Κάπως έτσι πήρα την δύσκολη απόφαση να αρχίσω το γρήγορο περπάτημα. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο για αρχή. Δεν είχα γυμναστεί ποτέ. Στα 25 μου χρόνια, συνειδητοποίησα πως ακόμα και μια καλή διατροφή, δεν θα με βοηθήσει να φτιάξω το ωραίο σώμα που ονειρεύομαι και ποτέ δεν είχα. Δεν ήμουν 50 κιλά. Ήμουν 65 και με ύψος 1,68. Έπρεπε να κάνω κάτι δραστικό.
Όλοι λένε πως δεν είναι απαραίτητο να «χτυπιέσαι» στα γυμναστήρια προκειμένου να τα καταφέρεις. Και εγώ όντως δεν μπορούσα. Δεν είχα αυτή τη δύναμη. Άκουγα που έλεγαν ότι και με ένα απλό περπάτημα, θα μπορούσα να δω την αλλαγή επάνω μου. Βέβαια, για αρχή, δεν πίστευα ότι θα καταφέρω κάτι όταν άλλοι κάνουν πολλά περισσότερα για να είναι fit.
Αποφάσισα όμως να ξεκινήσω. Πήγαινα κάθε πρωί στο πάρκο της γειτονιάς και έκανα γρήγορο περπάτημα για μια ώρα. Σκέφτηκα ότι θα το κάνω για ένα μήνα. Δεν ήθελα να έχω μεγάλες προσδοκίες και έβαλα στόχο να χάσω τουλάχιστον 2 κιλά. Τελικά, πέραν της ενέργειας που έπαιρνα μέσα από την περηφάνια ότι ήμουν συνεπής σε αυτό το πρόγραμμα, (συμπεριλαμβανουμένου και αυτό της διατροφής ) κατάφερα να χάσω 4 κιλά και να καταλάβω πως όλα τα πράγματα χρειάζονται την δράση.
Η δράση αυτή με έκανε πιο δυνατή, με έκανε να θέλω να εξελίξω την γυμναστική μου καθώς μετά από 1 μήνα περπατήματος, είδα ότι μπορώ πλέον να προσθέσω και μερικές ασκήσεις. Κάποιες ασκήσεις απλές από αυτές που έβλεπα και βαριόμουν να κάνω. Πίστεψε με όμως, όταν βλέπεις τα πρώτα αποτελέσματα, σταματάς να βαριέσαι. Το μόνο που θέλεις είναι να γίνεις ακόμα πιο δυνατή.
Πέρασε ένα χρόνος. Έχω φτάσει στα 55 κιλά. Το γρήγορο περπάτημα, έγινε αργό τρέξιμο, στην συνέχεια έγινε λίγο πιο έντονο, μετά έμαθα να μπορώ να κάνω τρεξίματα σε συνδυασμό με ασκήσεις και πλέον νιώθω περήφανη που δεν πληρώνω άδικα την συνδρομή στο γυμναστήριο και πηγαίνω 2 φορές την εβδομάδα χωρίς καμία αναβολή. (έβαλα στη ζωή μου και τα βαράκια – ούτε που το είχα φανταστεί).
Είμαι η Κατερίνα, δουλεύω ως λογίστρια και αυτό που μου έμαθε αυτός ο χρόνος που πέρασε, είναι ότι το μόνο που χρειάζεται τελικά είναι πρόγραμμα, πειθαρχία, υπομονή και πείσμα. Γιατί αν θέλεις κάτι πολύ, γίνεται!
No comments