Το μπαλέτο είναι απο τα πιο απαιτητικά αθλήματα, παρόλη την γαλήνη και ηρεμία που μπορεί να φέρνει στον θεατή. Μια σειρά απο τραυματισμούς υπερ-χρήσης, κυρίως των κάτω άκρων, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα.
Δεν είναι σπάνιο στα κορίτσια να έχουν διαταραχές της περιόδου (αραιές ή ακατάστατες, ή ακόμη και απουσία περιόδου), καθώς επίσης ανάμεσα στις χορεύτριες μπαλέτου είναι πιο συχνή η νευρική ανορεξία (σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό). Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως το μπαλέτο αυτό καθεαυτό προκαλεί νευρική ανορεξία – τα σωματικά πρότυπα όμως του αθλήματος, και η ανάγκη διατήρησης χαμηλού σωματικού βάρους μπορούν να επιβαρύνουν σημαντικά τον αναπτυσσόμενο ψυχισμό ενός παιδιού, δίνοντας το έναυσμα στα παιδιά που έχουν προδιάθεση για διαταραχές πρόσληψης τροφής.
Συχνό πρόβλημα είναι οι «ανταλγικοί τραυματισμοί» – ένας χορευτής πάσχει απο κακώς θεραπευμένη θλάση στον δεξιό αστράγαλο, και καθώς υπερ-χρησιμοποιεί τον αριστερό για να μην πονάει στα δεξιά, αποκτά συμπιεστικό κάταγμα στον αριστερό αστράγαλο.
Η πιο συχνή ερώτηση των γονιών που τα παιδιά τους πηγαίνουν ήδη στο μπαλέτο, είναι πότε μπορεί το παιδί να έρθει en pointe, δηλαδή πότε μπορεί με ασφάλεια να σταθεί “στις μύτες”. Η πιο συχνή ηλικία ετοιμότητας είναι τα 12 έτη, όμως αν το παιδί μπορεί να σταθεί ίσιο, χωρίς κίνδυνο για την ισορροπία του ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ, τότε ίσως να είναι έτοιμο και νωρίτερα.
Πηγή
Nelson’s Pediatrics, 19th edition
Παναγιώτης Ρενιέρης, MD, FAAP
No comments